Αφιέρωμα: Αφρικανικές ομάδες που άφησαν το στίγμα τους

Ξεκινάμε να ζεσταίνουμε τις μηχανές ενόψει Κόπα Άφρικα και για αρχή θα κάνουμε μια μίνι-αναδρομή σε εθνικές ομάδες από την Αφρική που μας εντυπωσίασαν. Προσοχή! Δε λέω οι καλύτερες αλλά είχαν κάτι το ξεχωριστό. Φυσικά αυτή η αναδρομή αφορά ομάδες που είδαμε στο Παγκόσμιο κύπελλο μια και μέχρι πολύ πρόσφατα μέχρι εκεί βλέπαμε αυτές τις ομάδες. Αυτή ήταν και η μαγεία γενικά παλιότερα με το Μουντιάλ. Εκεί γνώριζες παίχτες, ομάδες ακόμη και προπονητές μια και δεν υπήρχε η υπέρ-πληροφόρηση του σήμερα. Έτσι πρωτογνωρίσαμε και τις ομάδες προερχόμενες από την AFCON και κάπως μας μίλησαν στην ψυχούλα μας.

1- ΖΑΙΡ 1974. Η πρώτη μας αναφορά είναι καθαρά ιστορική και φυσικά δεν την έχω προλάβει προσωπικά αλλά μνημονεύεται μέχρι και σήμερα. Μιλάμε για τους Λέοντες από το Ζαΐρ στο παγκόσμιο κύπελλο του 1974. Ζαΐρ? Λογική απορία γιατί αυτή η χώρα δεν υπάρχει πλέον με αυτή την ονομασία. Είναι η σημερινή DR Congo του φίλτατου Tresor Lomana Lua Lua. Ας μην μπλεχτούμε στα πολιτικά και κοινωνικά προβλήματα των περιοχών (και όχι απλά χωρών) της Αφρικής γιατί δεν τελειώνουμε ούτε του χρόνου. Εκείνη την εποχή (πιο σκοτεινή και ελιτίστικη) το να εμφανιστεί σοβαρή εθνική ομάδα με μαύρους ποδοσφαιριστές θεωρούνταν ανέκδοτο. Η εμφάνιση στο πρώτο παιχνίδι της ομάδας εναντίον των Σκοτσέζων παρόλο που συνοδεύτηκε με μια τιμητική ήττα 2-0, αιφνιδίασε όλο τον κόσμο. Μια ολόφρεσκη, με πολύ καλή φυσική κατάσταση και σωματικά προσόντα ομάδα έτρεξε τους υπερόπτες Σκωτσέζους που παραδέχτηκαν μετά το ματς ότι τους υποτίμησαν. Η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη γιατί ξέσπασε ανταρσία στην αποστολή του Ζαΐρ. Οι διοικούντες της ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας της χώρας με την αμέριστη συμπαράσταση του σκληρά δικτατορικού καθεστώτος έφαγαν τα λεφτάκια των πάμπτωχων ποδοσφαιριστών και οι παίχτες αποφάσισαν να μην κατέβουν στους άλλους 2 αγώνες του ομίλου. Για να μην ξεφτιλιστεί η διοργάνωση, οι δυτικογερμανοί υπεύθυνοι μετέπεισαν τους ποδοσφαιριστές να παίξουν και με τα χίλια ζόρια έγιναν λεία στα χέρια της Γιουγκοσλαβίας του Dusan Bajevic (9-0). Ματς-καρικατούρα με αλλαγή τερματοφύλακα στο 25’ γιατί εμφανέστατα ο βασικός δεν ήθελε να παίξει και άλλα ευτράπελα. Ακολούθησε μια τιμητική ήττα με 3-0 από την Βραζιλία και το πιο χαρακτηριστικό και ταυτόχρονα άδικο στιγμιότυπο αυτής της ομάδας για την οποία έχουν γελοιοποιηθεί στην ιστορία του αθλήματος, την εφόρμηση από το τείχος σε εκτέλεση φάουλ και το διώξιμο της μπάλας ενώ δεν παίζεται το παιχνίδι.

Παίχτης που θυμόμαστε: –
Σύνοψη: Ομάδα που έδειξε τα χαρακτηριστικά των αφρικανικών ομάδων πολύ πριν πραγματικά τα γνωρίσουμε. Τακτικά πολύ αδύναμη και χωρίς φοβερό ταλέντο αλλά όχι τόσο κακή όσο παρουσιάζεται ιδιαίτερα αν αναλογιστούμε το πολιτικό context της εποχής.

2- ΚΑΜΕΡΟΥΝ 1990. Το έχω αναφέρει και στο pod με το Μηνά (να μας ακούτε ρε… Trivela Boys Podcast!!!) την προσωπική ιστορία μου με αυτή την ομάδα. Μεταφερθείτε στο χρόνο λοιπόν και σκεφτείτε. Το τελευταίο Μουντιάλ με το παθητικό offside και το να πιάνει την μπάλα ο τερματοφύλακας από γύρισμα του συμπαίκτη. Κακό, αμυντικό ποδόσφαιρο με σούπερ φαβορί την γηπεδούχο Ιταλία. Αντίπαλον δέος η παγκόσμια πρωταθλήτρια Αργεντινή με τον Maradona πριν επέλθει η ολική πτώση. Δεν είναι στα φουλ ντουζένια του αλλά δεν έχει επέλθει και η μετέπειτα πτώση του. Εναρκτήριο ματς της διοργάνωσης Αργεντινή-Καμερούν. Όλοι έχουν στηθεί να δουν ένα τυπικό θρίαμβο της ομαδάρας.  Αντίθετη γνώμη είχαν τα λιοντάρια από το Καμερούν και παρόλο που μένουν με 10 παίχτες από το 60 εκμεταλλεύονται μια κακή απόκρουση προηγούνται και κρατούν το 1-0 κι ας μένουν με 9 παίχτες. Σοκ. Κανείς δεν πιστεύει ότι αυτό θα συνεχιστεί αλλά διαψεύδονται. Πετάνε 2 μπαλάκια στους Ρουμάνους με την αποκάλυψη Roger Milla, ο οποίος μπαίνει στα 2^α ημίχρονα μόνο. Παρεμπιπτόντως ο Roger Milla δηλώνει 38 ετών αλλά κανείς δεν το πιστεύει. Ούτε κι εμείς αν κρίνουμε την ιστορία του την αθλητική. Είναι σίγουρα 5-10 χρονάκια παραπάνω. Κι έτσι οι φίλτατοι Καμερουνέζοι προχωράνε στους 16 ως πρώτοι παρακαλώ και ας χάνουν 4-0 Από την ΕΣΣΔ (ναι ακόμη υπήρχε η Σοβιετική ένωση) στο τελευταίο και αδιάφορο ματς του ομίλου. Εκεί αντιμετωπίζουν μια ανερχόμενη Κολομβία του Valderama και του Higuita. Πάλι το άστρο του Roger Milla θα μιλήσει. Παρόλο που μπαίνει στο 2^ο ημίχρονο πάλι και ενώ το ματς οδηγείται στην παράταση, με 2 δικά του γκολ οδηγεί το Καμερούν στη φάση των 8. Μας χαρίζει επίσης κι έναν υπέροχο χορό-πανηγυρισμό στο σημαιάκι του κόρνερ, τιμωρώντας και την αυθάδεια του τερματοφύλακα Higuita που έπαιζε σαν λίμπερο. Ποιος θα το πίστευε? Το Καμερούν στους 8. Σοκ και δέος για τον υπόλοιπο κόσμο. Εκεί περιμένει η Αγγλία. Μια Αγγλία που κατά τη δική μου γνώμη ήταν υπερεκτιμημένη εκείνη την εποχή. Με καλούς παίχτες μεν αλλά παρηκμασμένο πρωτάθλημα, χουλιγκανισμό, Thatcher, Heysel, Hillsborough
κλπ. κλπ. ακριβώς λίγο πριν την απογείωση της Premier League. Το ματς που θα γίνει μεταξύ των 2 ομάδων θα είναι το καλύτερο της διοργάνωσης με θέαμα, ρυθμό, ανατροπές και συγκινήσεις. Παρόλο που θα προηγηθεί η Αγγλία στο 1^ο ημίχρονο, το Καμερούν θα φέρει τούμπα το ματς με 2 γκολ στο 61 και στο 65 και θα μείνει μόλις 7 λεπτά μακριά από τους ημιτελικούς μια και η Αγγλία ισοφαρίζει με πέναλτι και στέλνει το ματς στην παράταση. Εκεί θα νικήσει δύσκολα με 3-2 και θα σταματήσει την προέλαση του Καμερούν.

Παίχτης που θυμόμαστε: Roger Milla. Δυνατός, γρήγορος και καλός τεχνικά με συμμετοχή σε μικρομεσαίες γαλλικές ομάδες. Τακτικά ήταν λίγο άναρχος για επιθετικός γιατί εμφανιζόταν σε όλα τα σημεία του γηπέδου αλλά σίγουρα ήξερε πολλή μπάλα. Αν πιστέψουμε και τις φήμες ότι ήταν τουλάχιστον 45 χρονών, μιλάμε για μυθικά επιτεύγματα. Bonus: έπαιξε και σκόραρε και στο Μουντιάλ του 1994!
Σύνοψη: Ομάδα σημείο αναφοράς για το παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Άλλαξε την εικόνα όλου του κόσμου για τις ομάδες με μαύρους ποδοσφαιριστές. Θα μνημονεύεται για πάντα γιατί ήταν και η πρώτη αφρικανική ομάδα που έφτασε μόλις 7 λεπτά πριν τον ημιτελικό ενός παγκοσμίου κυπέλλου.

3- ΝΙΓΗΡΙΑ 1994. Η μεγάλη διαφορά της Νιγηρίας του 1994 είναι ότι αυτή η ομάδα δεν μας αιφνιδίασε. Ξέραμε ότι έχει κάποιους καλούς παίχτες που έπαιζαν σε Ευρωπαϊκές ομάδες. Για παράδειγμα ο George Finidi έπαιζε στον τεράστιο Ajax. Αυτό που δεν ξέραμε είναι το πόσο καλή ήταν. Τελικά ήταν πολύ καλύτερη ομάδα από αυτό που πιστεύαμε. Στον όμιλο ξεκινάει με ένα επιβλητικό 3-0 της μετέπειτα 4^ης Βουλγαρίας. Χάνει πολύ δύσκολα 2-1 από την Αργεντινή, στην οποία ακόμη δεν έχει σκάσει το σκάνδαλο ναρκωτικών του Diego. Και παίρνουμε κι εμείς σαν Ελλάδα μια γεύση από Νιγηρία που μας ρίχνει τιμητικά 2 γκολάκια στην παρθενική μας εμφάνιση σε Μουντιάλ. Δημιουργείται μια τριπλή ισοβαθμία αφού η Αργεντινή αρχίζει να καταρρέει και χάνει από την Βουλγαρία, που φέρνει τη Νιγηρία στην πρώτη θέση του ομίλου. Όμως η τύχη δεν είναι με αυτήν την ομάδα γιατί τη στέλνει απευθείας στη μετέπειτα φιναλίστ του Μουντιάλ Ιταλία. Καθώς κλασσική Ιταλία πάντα κάνει τους ομίλους της μπάχαλο με απρόσμενες ήττες και τέτοια. Για να καταλάβετε στον όμιλο της δημιούργησε ΤΕΤΡΑΠΛΗ ισοβαθμία με 4 πόντους! Παρόλα αυτά η Νιγηρία κάνει έναν καταπληκτικό αγώνα απέναντι στην παρέα του Roberto Baggio, και σχεδόν την αποκλείει καθώς προηγείται μέχρι το 88^ο λεπτό. Τελικά δέχεται την ισοφάριση και ηττάται στην παράταση.

Παίχτης που θυμόμαστε: Jay Jay Okocha. Αυθεντικό 10άρι. Φαντεζί και λίγο ντίβα. Ήξερε πολλά καντάρια μπάλα και δεν είναι τυχαίο ότι έκανε πολλές και ακριβές μεταγραφές στη συνέχεια. Μαγικές ντρίπλες και πάσες και αρκετά ουσιώδης. Είχε δύο τεράστια μείον όμως. Πολλούς και σοβαρούς τραυματισμούς καθώς ήταν ιδιαίτερα ευπαθής και για αυτό δεν είχε κάνει και νωρίτερα το ξεπέταγμα. Και δεύτερο μάρκαρε μόνο με τα μάτια, σε ένα ποδόσφαιρο που σιγά σιγά άλλαζε και όλοι οι παίχτες έπρεπε να συμμετέχουν στην αμυντική λειτουργία, ο Jay-Jay είχε μείνει λίγο πίσω. Την τίμησε την μπάλα πάντως και μας χάρισε πολλές όμορφες στιγμές.
Σύνοψη: Ένα τεράστιο if έμεινε σε αυτή την ομάδα. Ακόμη πιστεύω ότι είχε το υλικό να φτάσει μέχρι τέλους ή τουλάχιστον μέχρι τον ημιτελικό. Είχε την ατυχία να πέσει στην Ιταλία και έφτασε τόσο μα τόσο κοντά να την προσπεράσει. Αν πέρναγε πάνω από την Ιταλία νομίζω θα έφτανε μέχρι τον τελικό. Για μένα αποτελεί ίσως η καλύτερη αφρικανική ομάδα που έχω παρακολουθήσει παρόλο που είχε τερματοφύλακα που ονομαζόταν Rufai.

4- ΣΕΝΕΓΑΛΗ 2002. Μια σαφώς υποδεέστερη ομάδα από τις 2 προηγούμενες σε ένα πολύ περίεργο Μουντιάλ μας αιφνιδίασε ευχάριστα. Δεν ξέρω πως ακριβώς να την περιγράψω αυτή την ομάδα. Πολύ καλή δεν ήταν αλλά είχε κάποιες καλές μονάδες. Είχε τακτικά κενά αλλά είχε ξεκάθαρο πλάνο μέσα στο γήπεδο, μα πάνω απ’ όλα ήταν σκληρή ομάδα. Ευνοήθηκε και λίγο από τις διασταυρώσεις και πήγε μακριά. (Μην ξεχνάτε ποτέ ότι αυτές οι διοργανώσεις θέλουν και πολύ τύχη). Ξεκίνησε την περιπέτεια της νικώντας την εν ενεργεία παγκόσμια και ευρωπαϊκή πρωταθλήτρια Γαλλία με ένα γκολ του αείμνηστου Papa Boupa Diop (ναι αυτός της ΑΕΚ). Η αλήθεια είναι ότι η μετέπειτα πορεία της Γαλλίας δείχνει ότι δεν σκότωσε και κάποιο θηρίο μιας και αυτή ήταν η χειρότερη Γαλλία των τελευταίων 30 ετών. Η συνέχεια επιφύλασσε μια ισοπαλία με την πολύ δυνατή Δανία που καθάρισε τον όμιλο και ένα τελευταίο δραματικό αγώνα με την Ουρουγουάη. Στο ματς αυτό ο νικητής προχωρούσε και η ισοπαλία ευνοούσε την Σενεγάλη. Και ενώ όλοι πίστεψαν ότι η Σενεγάλη καθάρισε προηγούμενη με 3-0 στο ημίχρονο, το ματς έγινε 3-3 στο 88 και χρειάστηκαν επικλήσεις στο θείο για να παραμείνει αυτό το σκορ. Έμεινε και η Σενεγάλη προχώρησε στους 16 που αντιμετώπισε την Σουηδία. Λίγοι έδιναν ελπίδες μιας και οι Σκανδιναβοί είχαν βγει πρώτοι σε όμιλο με Αγγλία και Αργεντινή (που την έστειλαν σπίτι). Λιγόστεψαν πιο πολύ όταν η Σουηδία προηγήθηκε νωρίς με τον Henrik Larsson και την πολύ συμπαγή σουηδική αμύνα του Olaf Mellberg . Παρόλα αυτά ισοφάρισαν και με ένα χρυσό 2^ο γκολ (golden rule) του Henri Camara (ναι αυτού που έπαιξε σε Ατρόμητο και Παναιτωλικό και έπαιζε μέχρι πριν 2 χρόνια στη χώρα μας) πέρασαν στους 8. Εκεί αντιμετώπισαν την Τουρκία σε ένα σκανδαλωδώς δημιουργημένο bracket. Εκεί δεν τα κατάφεραν καθώς ηττήθηκαν στην παράταση με χρυσό γκολ. Υποσημείωση ότι η Τουρκία έφτασε στους 4 ενός Μουντιάλ παίζοντας με τις εξής ομάδες στη σειρά Βραζιλία (ήττα), Κίνα, Κόστα Ρίκα, Ιαπωνία, Σενεγάλη και μετά έχασε εκ νέου από την Βραζιλία στον ημιτελικό. Μιλάμε για πράγματα που δεν γίνονται ούτε κατά παραγγελία με δεδομένο ότι βγήκε 2^η στον όμιλο της.

Παίχτης που θυμόμαστε: El Hadji Diouf. Εξτρεμοεπιθετικός (inside forward θα τον χαρακτήριζα). Ο πιο ταλαντούχος παίκτης αυτής της ομάδας. Δυνατός, τεχνίτης αλλά και τρελούτσικος. Είδε την καριέρα του να απογειώνεται με μεταγραφή στη Λίβερπουλ. Δεν θάμπωσε με τις εμφανίσεις του αλλά όταν μετακινήθηκε στη Bolton ένα σκαλάκι πιο κάτω ήταν μια χαρά. Όταν αποφάσιζε να παίξει μπάλα και να μην πλακώνεται με όλους φυσικά.
Τιμητική αναφορά στο εργαλείο Aliou Cisse που όργωνε το γήπεδο σαν αμυντικός χαφ και έκανε ένα εκπληκτικό τουρνουά. Τίμησε το ψωμί του κυρίως σε ομάδες της Γαλλίας και τώρα είναι ομοσπονδιακός προπονητής της τωρινής φιλόδοξης ομάδας της Σενεγάλης.

Σύνοψη: Μια ομάδα δομημένη με αρχές, συμπαγής και γνώση των δυνατοτήτων της ξεπέρασε τον εαυτό της και έφτασε ψηλά. Δύσκολα θα πήγαινε πιο πάνω καθώς νόμιζε ήδη είχε τρυπήσει το ταβάνι της.

5- Γκάνα 2006. Αμφιταλαντεύτηκα αν θα πρέπει να κάνω την αναφορά μου για αυτήν την ομάδα. Τελικά κατέληξα να το κάνω γιατί την θεωρώ την πιο αδικημένη αφρικανική εθνική που έχω δει. Φυσικά υπάρχουν πολλές σκιές στο τι συνέβη με αυτή την ομάδα. Οπότε θα κάνω μια σύντομη αναφορά χωρίς να επεκταθώ ιδιαίτερα. Η Γκάνα του 2006 λοιπόν είναι μια άρτια τεχνικά και τακτικά ομάδα με ένα από τα καλύτερα και πιο physical κέντρα της διοργάνωσης. Η τριπλέτα Essien, Muntari, Appiah και από πίσω στην άμυνα το ντουέτο Kuffour-Mensah ανεβάζουν πολύ το επίπεδο. Η φυσική κατάσταση και τα τρεξίματα που βγάζει αυτή η ομάδα φοβερίζουν κόσμο. Μπροστά έχουμε κάποια θεματάκια καθώς σκοράρουμε δύσκολα και σπαταλάμε σωρεία ευκαιριών μέχρι να μπει η ρημάδα. Χλιαρό ξεκίνημα με ήττα 2-0 από την μετέπειτα παγκόσμια πρωταθλήτρια Ιταλία αλλά με εξαιρετικά ανταγωνιστική εμφάνιση. 2 νίκες μετά μάλλον εύκολες στον όμιλο εναντίον Τσεχίας και ΗΠΑ. Τα προβλήματα ξεκινούν μετά καθώς η διασταύρωση τους ρίχνει πάνω στην Βραζιλία στους 16. Θυμάμαι έντονα ότι οι Βραζιλιάνοι το φοβόντουσαν πολύ αυτό το ματς, κάτι που δεν φάνηκε στο γήπεδο μιας και το καθάρισαν εύκολα με 3-0. Μετά από 2 χρόνια άρχισαν να σκάνε οι φήμες ότι το ματς ήταν στημένο. Φυσικά δεν έχει αποδειχτεί τίποτα και εμείς το λέμε με επιφύλαξη αλλά οι φήμες υπάρχουν και μας άφησαν πάλι με την απορία τι πραγματικά συνέβη μιας και το 3-0 δεν αντικατόπτριζε τις 2 ομάδες.

Παίχτης που θυμόμαστε:  Michael Essien. Παιχτάρα στο κέντρο. Βρισκόταν παντού, έκοβε και μοίραζε. Στα ντουζένια του φυσικά όχι μετά που ήρθε στην Ελλάδα.
Σύνοψη: Πολύ αδικημένη ομάδα στα αποτελέσματα της αλλά την θυμόμαστε για το εντυπωσιακά physical game της.

Ολοκληρώνουμε εδώ την αναδρομή μας αναμένοντας την επόμενη αφρικανική ομάδα που θα ξεπεράσει τα επιτεύγματα των ομάδων που είδαμε. Είναι θέμα χρόνου να συμβεί και πιστεύουμε ότι δεν αργεί. Μέχρι το επόμενο άρθρο μας μπορείτε να μας βρείτε στα social media είτε του Trivela Boys είτε στα προσωπικά μας.